یک محقق علوم سیاسی به نام ، هیدن هیمر، فساد اداری را به سه گونۀ سیاه، خاکستری و سفید تقسیم می کند:
۱. فساد اداری سیاه؛ یعنی کاری که از نظر توده ها و نخبگان سیاسی منفور است و عامل آن باید تنبیه شود. برای مثال می توان از دریافت رشوه برای نادیده گرفتن معیارهای ایمنی در احداث ساختمان نام برد.
۲. فساد اداری خاکستری؛ یعنی کاری که از نظر نخبگان منفور است؛ اما توده های مردم به آن بی اعتنا هستند.مثلاً کوتاهی کارمندان در اجرای قوانینی که در بین مردم از محبوبیت چندانی برخوردار نیست و کسی غیر از نخبگان سیاسی به مفید بودن آنها معتقد نیست.
۳. فساد اداری سفید؛ یعنی کاری که ظاهراً مخالف قوانین است، اما اکثراعضای جامعه (نخبگان سیاسی و اکثر مردم عادی) آن را چندان مضر و با اهمیت نمی دانند که خواستار تنبیه عامل آن باشند.مثل چشم پوشی از موارد نقض مقرراتی که در اثر تغییرات اجتماعی و فرهنگی، ضرورت خود را ازدست داده اند.
